Participer et faire ensemble

Ik werk sinds 21 jaar in een gemeenschappelijke moestuin naast de spoorweg, het is een plek waar jong en oud, diverse sociale klassen en diverse nationaliteiten met elkaar in contact komen; bovendien is het herontdekken van de natuur en het zien groeien van allerlei groenten en bloemen bijna levensnoodzakelijk voor veel mensen in deze al maar drukker wordende stad Brussel. Onze tuin is nu bedreigd omdat er een school zou worden gebouwd op onze plek (scholen zijn natuurlijk ook belangrijk, maar waarom laten bouwen op een plek waar veel mensen wat naar adem komen snakken).

Ook Parijs heeft het nut ingezien van het terug verbouwen van groenten en bloemen in de stad. Verder wens ik nog te wijzen op de goede initiatieven in Schaarbeek om een ganse zomervakantie lang buitenactiviteiten te organiseren in het Jozafatpark.

Ook een plek waar diverse nationaliteiten, sociale klassen en jong en oud samen kunnen komen.Dus verder doen daarmee aub.

Maak werk van groene gevels in de stadscanyons, door buurtwerk en groene comités die met hulp van aanplant acties van inheemse plantensoorten te sensibiliseren. Wat nog eens de buurtwerking verstevigt en de mensen betrokkener maakt bij het netjes houden van hun straten en gevels , ook een remedie tegen de graffiti plaag waarmee Brussel vecht.

Het groen comité zou instaan voor de vergroening van de buurt: meer planten, bloemen in de buurt zorgt immers voor een sterkere verbinding tussen mens en natuur, mensen die meer buiten genieten, die meer respect tonen voor hun buurt en zo ook voor de leefwereld. Zeker op assen met veel wagens is dit nodig.

Thematische stadswandelingen in het genre van groene wandeling. Bijvoorbeeld binnen de groene wandeling, circulair of niet met aansluitingen op het openbaar vervoer.Werner V.

Het straatbeeld mooier maken door meer groen, bomen, geveltuinen, bloembakken, kunst en opruimacties. Parken kindvriendelijker maken door de aanleg van speeltuintjes, zandbakken, klimrekken, enz. Plekken creëren waar ouders een kop koffie kunnen drinken terwijl kinderen kunnen spelen.Irene T.

Ik fiets elke dag twee keer langs het kanaal, telkens opnieuw zie ik een enorm potentieel dat helaas niet wordt benut. In vele grote steden zien we hoe belangrijk water is. Een combinatie van Rotterdam, Chicago, Kopenhagen en Mechelen vormen dan ook de inspiratie van mijn idee.

In Mechelen hebben ze een drijvend wandelpad gecreëerd genaamd ‘Dijlepad’ Waarom kunnen we dit in Brussel dan ook niet? Waarom het kanaal niet gebruiken als wandelpad langs/op het water? De hoge muren langs de zijkant kunnen opengesteld worden voor streetart (grafitti) zoals in Medellin, Colombia, waar dit zelfs een echte toeristische trekpleister is.

Niet alleen water maar ook extra parken zijn meer dan welkom in Brussel, waarom dit dan niet combineren zoals ‘Recycled Park Rotterdam’ en de ‘Wild Mile Chicago‘?

Men zou dit dan zelfs kunnen combineren met de creatie van openlucht zemgelegenheid, zoals men dit heeft gedaan ‘Islands Brygge’ havenzwembad te Kopenhagen. Het ‘Vergotedok’ leent zich hier alvast voor!

Ons organisch afval ter plaatse laten veranderen in vruchtbare aarde zonder plastiekzak afval of transport.Bovendien is er makkelijk sociaal contact tussen culturen en generaties. Samen kunnen we iets doen voor minder afval.

Verbind KVS, Théâtre National en Kanal met het Noordstation via een groene as. Voetgangers en fietsen kunnen op een veilig manier genieten van een groene as, elkaar ontmoeten en in contact komen met de cultuurhuizen. De voetgangersbruggen zorgen voor iconische herkennispunten, die een uithangbord kunnen zijn voor cultuur en ontmoeting. De as die je cultuurroute kan vernoemen, geeft bekendheid voor de cultuurhuizen en verbeterd de leefkwaliteit voor de bewoners! Op de cultuurroute kunnen allerlei interactiemiddelen ingezet worden: zoals thematische ontmoetingsplekjes, speelplekjes, boekendeelkastjes, schaaktafels, ping-pongtafels, uitleg over voorstellingen, etc.

Er zijn bijna geen ping pong tafels op straat in Brussel. Vroeger waren er in de zomer ping pong tafels op de Anspachlaan aan de beurs. Mensen van alle leeftijden, origines, rijk/arm kwamen samen om eventjes ping pong te spelen, ik leerde er daklozen, studenten, werkende mensen kennen en dat schepte toffe momenten, je leerde mensen kennen, een band maken, we luisterde naar elkaars verhalen, het was een echte gemeenschap. Volgens mij moet het niet moeilijk en niet duur zijn om ergens ping pong tafels neer te zetten. Ik leg ook een filmpje hieronder vanuit New York die me veel deed denken aan hoe het toen op de Anspachlaan aan de gang ging. https://www.youtube.com/watch?v=Wc5H9m3f0ME

Groen is goed voor het gemoed. Brussel telt teveel grijze, stenen plekken waar enkel zwerfvuil ligt en waar hekkens rondom staan. Hier en daar een goed onderhouden plantsoen aanbrengen doet veel aan het stadsbeeld en creeert een ontmoetingsplaats voor iedereen.

Het Flageyplein is momenteel een heel grote lege vlakte. Praktisch voor de markt maar heel onaangenaam gedurende alle andere dagen. Men zou ik het midden van het plein een vierzijdige kiosk” kunnen plaatsen en elke zijde zou een ontmoetingsfunctie hebben. Een wijnbar, een tapasbar, enz. De kiosk” zou op de dagen waar de markt \ niet aanwezig is, leven blazen in het midden van het plein en tijdens de markt gewoon gesloten blijven.

Banken in de stad zijn plekken voor informele, ongedwongen, kleine ontmoetingen, ze geven kansen tot lichte bindingen, maar kunnen evenzeer broedplaatsen van gemeenschappen zijn. Er staan veel te weinigbanken in Brussel en de meeste banken zijn saai en stimuleren geen oogcontact of gesprek. Ik dacht aan een wedstrijd waarin scholen, kunstacademies, kunstenaars, maar evenzeer creatieve burgers, ontwerpen voor ontmoetingsbanken kunnen insturen, die door een jury beoordeeld worden. De knapste en vooral meest ontmoetings-bevorderende banken worden geproduceerd door beroepsopleidingen lassen, houtbewerking, ... in samenwerking met de ontwerper van de bank. De banken worden verspreid over Brussel op strategische plaatsen, in publieke ruimten, maar misschien ook daar waar publieke ruimten overgaan naar private ruimte, op verborgen plekjes in buurten. Er kan zelfs een wandelroute ontworpen worden langs de ontmoetingsbanken, opdat bang voor elkaar, bank voor elkaar wordt.

Een duurzame keuken voor buurtbewoners op weekavonden; laagdrempelig, goedkoop, gezond en duurzaam eten én een ontmoetingsplaats met je buren. Kan georganiseerd worden in gemeenschapscentra of bedrijfsrestaurants die 's avonds niet benut worden.

Het De Brouckèreplein is momenteel een steenvlakte. Een simpele oplossing is het plaatsen van mobile planten/boombakken, zo wordt het plein als ontmoetingsplaats een stuk aangenamer, hittebestendiger en blijft het beschikbaar voor evenementen.

Veel kleinere buurtparken hebben een groot onbenut potentieel. Parken zijn niet altijd even goed onderhouden en de biodiversiteit in parken is vaak zeer pover. rond kleine buurtparken kunnen makkelijk wijkcomités opgestart worden die mee instaan voor het onderhoud en het opkrikken van de biodiversiteit in parken. Parken zouden plaatsen moeten zijn waar standaard aan buurtcompostering gedaan wordt en waar cursussen urban farming en dergelijke doorgaan. Maar ook de bredere openbare ruimte kan een goede ontmoetingsplaats zijn. Ik denk vooral aan voetpaden die beter ingezet worden. Waar buurtbewoners aangemoedigd worden om banken voor hun woning te zetten zodat ze er een praatje kunnen maken met buren en het aangemoedigd wordt om op en rond voetpaden samen met de buurt de straten aan te planten.

Brussel heeft nood aan meer groene, publieke ontmoetingsplaatsen met een minimum aan recreatief aanbod dat generaties verbindt.

Door kleine aanpassingen in de openbare ruimte kunnen plekken gecreëerd worden die uitnodigen tot ontmoeting: picknicktafels, banken, zithoekjes, …

In de binnenstad is extra nood aan rustige groene ruimte, terwijl vele daken onbenut blijven. Door daken van openbare gebouwen in te richten en open te stellen voor het publiek, kan je die extra ruimte creëren waar mensen in alle rust mekaar kunnen ontmoeten. Leegstaande zolders zouden ter beschikking kunnen gesteld worden voor creatieve ateliers, zo creëer je noodzakelijke ruimte voor creatieve beroepen die er ook mekaar kunnen ontmoeten.

Maar in elke wijk een leefstraat waar parkeerplaatsen geschrapt worden en waar autoverkeer niet toegestaan is op woensdag namiddag en op zondag. Vervang de parkeerplaatsen door bomen en ander groen en banken. Leefstraten kunnen gebruikt worden door spelende kinderen, ouders die elkaar ontmoeten, senioren de een petanque bal werpen, tuinmeubilair , |ect. Verwijder de auto in leefstraten en laat daar leven toe

Leefbaarheid en samenleven gaan hand in hand: - Verbeteren en verdere uitbouw van de groene ruimtes - ontmoetingsplaatsen & rustpunten - De verscheidenheid van onze Brusselse bevolking gebruiken in een gezamenlijk project, via o.a. gemengde burgerparticipatie, gemeenschappelijke buurtfeesten, |... Kleinschalig is daarbij best OK - Betrekken van de bevolking in de democratische besluitvorming van het Brussels gewest (bestaande succesvolle experimenten zoals de Italiaanse gemeente Torres)

Overal in Brussel komen kleine tuintjes op in de publieke ruimte. Er zijn ook vzw's die zich inzetten om tuinieren in de stad te promoten en zij hebben vaak te veel succes of te weinig ruimte. Veel mensen en vooral gezinnen met kinderen zijn op zoek naar groene ruimte in de stad. Tegelijk leven veel ouderen in eenzaamheid. Zij zijn vaak weinig mobiel en afhankelijk van hun verzorgers. Als de tuinen van rust-en verzorgingstehuizen kunnen worden opengesteld als gemeenschapstuin, dan vinden gezinnen een plekje om te tuinieren en ouderen meer sociaal contact op de plek waar ze wonen. En zo leren kinderen en volwassenen tuinieren, de natuur beter begrijpen en respecteren en krijgt de biodiversiteit in de stad een boost.

Maak van elke boom in de stad een monument en verander het naar een babbel tree.Met een lange bank rond het boom, waar mensen kunnen even zitten, even wachten, of met elkaar praten… Voorbeeld te vinden aan voet van de lift van de Justitiepaleis in de Marollen.

Ontmoetingsplekken met zitbanken en groen, veel groen.Ann V.

In Kopenhagen planten ze fruitbomen en -struiken in de straten, op pleinen en in parken. Iedereen mag er van plukken en ter plaatse opeten. Dit zou ons nog dichter bij de natuur kunnen brengen.